Sincan Organize Sanayi işçileri toplanıyor

Sincan Organize Sanayi Bölgesinde çalışan işçiler, çalışma koşullarını ve yaşadıkları sorunları tartışmak üzere Sincan Öğretmenevi’nde bir toplantıda buluşmaya hazırlanıyor. Petrol-İş Sendikası Ankara Şubesi'nin çağrısıyla 22 Mayıs Cumartesi günü, saat 19.00’da gerçekleştirilecek toplantıya onlarca işyerinden çok sayıda işçinin katılması bekleniyor. Toplantıda sendikamızın Ankara Şube Başkanı Mustafa Özgen, Petrol-İş Avukatı Hülya Sarsam ve ÇHD Sosyal ve Ekonomik Araştırma Grubu birer konuşma yapacaklar.

Sendikamız daha önce Düzce, Gebze, Bursa ve İzmir-Kemalpaşa'da devam eden ‘Sendikalı Ol’ kampanyası kapsamında Ankara - Sincan merkezde bir stand açarak Sincanlı emekçilere seslenmişti. Bu kez Organize Sanayi bölgesi işçilerinin sorunlarının ve örgütlenme olanaklarının tartışılmasının hedeflendiği bir toplantı çağrısı yaparak işçilerle buluşmayı planlayan sendikamız bu kapsamda on binlerce el ilanı ve afiş hazırlayarak bir duyuru kampanyası başlattı.

Petrol-İş Ankara Şube yöneticileri ilk olarak organize sanayi bölgesi içinde çağrı ilanlarını dağıttılar. İşçilerinin dağıtılan el ilanlarına oldukça yoğun bir ilgi gösterdiği ve bazı işçilerin kendi fabrikalarına dağıtmak üzere fazladan el ilanı istediği gözlendi.

Öte yandan Sincanlı işçiler de toplantının hazırlıklarına başladı. Fabrikalarda ve işçilerin yoğun olarak oturduğu mahallelerde duyurular yapılarak bütün işçilerin toplantıdan haberdar edilmesi için çalışılıyor. İşkolu ayrımı yapmadan bütün arkadaşlarını toplantıya davet eden organize sanayi işçileri bu toplantıda önemli kararlar alınmasının ve patronlara kaşı birleşmenin kendileri için çok önemli olduğu görüşünde.

Sincan Organize Sanayi Bölgesinde krizle birlikte yaklaşık on bin işçi işten çıkartılmış ve ücretsiz izne gönderilmişti. Yaklaşık 2 yıldır hemen hiçbir fabrikanın zam vermediği bölgede işçiler fazla mesai yaparak bile geçinmekte zorlanıyorlar. Eskiden patronların fazla mesaiye kalmaları için kendilerine adeta yalvardıklarını söyleyen işçiler, şimdi fazla mesainin kendileri için hayati öneme geldiğini belirtiyorlar. Pek çok fabrikada işçiler daha uzun saatler çalıştıkları halde eskiden olduğundan daha kötü koşullarda yaşıyorlar.