İşgal hareketi şarkılarla büyüyor

"Bir rüya inşa ettiğimi söylediler/Sonu zafer ve huzura çıkan bir rüya/O halde neden bekliyorum kuyrukta/Sadece bir ekmek uğruna?/Bir zamanlar bir demiryolu inşa ettim/Yürüttüm treni, yarıştırdım zamana karşı/Bitti biter/Bir zamanlar bir kule inşa ettim/Tuğla, kireç ve perçinle güneşe uzanan/Gitti gider/Biraz bozukluğun var mı birader?.." İster Bing Crosby'nin tok sesiyle, ister George Michael'ın romantizmiyle, ister Tom Waits'in kükremesiyle dinleyelim, Büyük Buhran döneminde yakılmış bu işsizlik ve yoksulluk türküsü 80 yıldır kuşaktan kuşağa aktarıldı, gerçekliği baki kaldı. 'Brother, Can You Spare A Dime?', birkaç aydır her perşembe, 'Wall Street'i İşgal Et Kadınlar Korosu'nun sesinden, New York Zuccotti Park'taki işgalci gençlerin hislerine tercüman oluyor.

Her kitlesel hareket gibi Occupy Wall Street de müzikle, şarkılarla besleniyor. ABD'de eylemlerin merkezi niteliğindeki park ve meydanlar, ak saçlılarla dünkü çocukların, hippilerle hiphopçıların müthiş koalisyonuna sahne oluyor. Kırk yıllık 'Teach Your Children'ı okuyan Crosby&Nash'e de yer var, 'Moneyman' şiirinde bankacı ve politikacıları hedef alan rapçi Lupe Fiasco'ya da: "Hey paradanadam/Bak, kalabalık sokakta/Geçmiş, gelecek ve şimdi sokakta/Öğretmenler, aşçılar ve dışlanmışlar sokakta..."

Gençlerin arasına karışan birbirinden ünlü abiler, ablalar çok eski zamanlara, sanayi devriminin yaşandığı vahşi kapitalizm çağına ait şarkılar söylüyor. Anlaşılan bugünkü neo-liberalizmin adaletsizliğinin hakkından ancak o repertuvar geliyor. Joan Baez, 'Joe Hill'i taşıyor Zuccotti Park'a. Joe Hill, 20. yüzyıl başında, düzmece bir cinayet suçundan yargılanıp kurşuna dizilen militan bir sendikacı, aynı zamanda şarkı yazarı. Joe Hill'den derlenen sendikacılık methiyesi 'There is power in a Union', Occupy hareketinin İngiltere'deki eylemlerine katılan Billy Bragg'in sesinden yankılanıyor.

devamı için: