Hindistan'da 10 Mart günü bütün ulusal sendikal merkezler, hükümetin müzakere masasına dönmesi ve sendikaların 12 maddelik talepler bildirgesine yanıt vermesi için ortak bir çağrıda bulundu. Sendikalar, ayrıca, Hindistan hükümeti sendikal taleplere kayıtsız kaldığı ve somut çözümler önermediği için, ülke ölçeğinde protesto eylemi çağrısı yaptı.
2009'dan bu yana, Hindistan'da farklı ideolojik ve politik çizgilerdeki ulusal sendikal merkezler, işçilerin haklarını savunmak ve işçi karşıtı politikaları protesto etmek için ortak girişimlerde bulunuyor.
10 Mart'taki eylem çağrısı, ulusal düzeydeki bu ortak eylemler zincirinin bir halkasını oluşturuyor. Bu eylemlerden başlıcaları şunlardır: 2 Eylül 2015, 5 Aralık 2014, 12 Aralık 2013, 28 Şubat 2012'deki kitlesel ulusal grevler ve protestolar ve 23 Şubat 2011'deki parlamentoya tarihi yürüyüş.
Buna rağmen, Hindistan hükümeti, iş yasasında değişiklik girişimleriyle, kamu sektöründen yatırımların çekilmesi ve özelleştirmelerle, stratejik sektörlerde doğrudan yabancı yatırımlara izin vermek suretiyle, iş çevrelerinden yana ve işçi karşıtı politikalarını sürdürüyor.
Ulusal sendikal merkezler, iş yasasında işçi karşıtı birçok değişikliğin, yasa bile çıkarılmadan, hükümet kararnameleriyle gerçekleştirilmesi ve eyalet hükümetlerinin şirketlerin çıkarlarına uygun değişiklikleri uygulamak zorunda bırakılması konusunda kaygılarını dile getiriyor.
Ulusal sendikal merkezler, demiryolları, savunma ve posta hizmetlerindeki merkezi hükümet çalışanlarının 11 Temmuz 2016 itibariyle yapılacak grev çağrısı önerisini ve kömür işçilerinin 29 Mart 2016'da yapılacak bir günlük ortak eylemini ve grevini destekliyor.
Ortak protesto eylemine katılan ulusal sendikal merkezler şunlar: BMS, INTUC, AITUC, HMS, CITU, AIUTUC, TUCC, SEWA, AICCTU, UTUC ve LPF. İktidar partisinin politik çizgisindeki sendikal örgüt Bharatiya Mazdur Sangh (BMS) da sendikaların ortak eylemine katıldı.
IndustriALL üyesi Hind Khadan Mazdur Federasyonu, Hindistan Ulusal Metal ve Maden İşçileri Federasyonları ve Hindistan Çelik, Metal ve Mühendislik İşçileri Federasyonu gösteriler düzenledi.
Sendikal merkezlerin 12 talebi:
1. Sürekli çalışma taşeronlar eliyle geçicileştirilmemelidir. Taşeron işçilerine ödenen ücretler ve sosyal haklar işkolundaki ya da kuruluştaki düzenli işçilerinkiyle aynı düzeyde olmalıdır.
2. Farklı cetveller dikkate alınmaksızın, Asgari Ücret Yasası herkesi kapsayacak şekilde değiştirilmelidir. Yasal asgari ücret 15.000 rupiden daha az olmamalıdır.
3. Ödemeyle ilgili bütün tavan sınırlamaları ile ikramiyeden ve personel yardım sandığından yararlanmak için öngörülen bütün koşullar kaldırılmalıdır. İkramiyenin miktarı artırılmalıdır.
4. Herkese emekli maaşı sağlanmalıdır.
5. İstihdam yaratmak için somut önlemler alınmalıdır.
6. İş yasaları kesinlikle uygulatılmalıdır.
7. Örgütsüz işçileri de kapsayan genel sosyal güvenlik sistemi kurulmalıdır ve bir Ulusal Sosyal Güvenlik Fonu oluşturulmalıdır.
8. Sendikaların 45 gün içinde zorunlu tescili sağlanmalıdır ve 87 ve 98 nolu ILO sözleşmeleri derhal onaylanmalıdır.
9. Fiyat artışlarını kontrol altına almak için somut önlemler alınmalıdır.
10. Merkezde ve eyaletlerde yatırımların kamu sektöründen çekilmesine son verilmelidir.
11. Demiryollarında, savunmada ve diğer stratejik sektörlerde doğrudan yabancı yatırımlara izin verilmemelidir.
12. İş yasalarında tek taraflı değişiklikler yapılmamalıdır.
Sendikal merkezler, hükümetin işçi karşıtı politikalarına karşı eylem programının bir sonraki aşaması konusunda karar almak için 30 Mart 2016 günü Yeni Delhi'de bir Ulusal İşçi Kurultayı düzenleyecek.