EŞİTLİK SENDİKAYLA GELECEK!

Biliyoruz ki, kadınların gerek toplum hayatına gerek çalışma hayatına katılımı önündeki en büyük engellerden birisi olan ev içi yükümlülükler ve bakım sorumlulukları, aynı zamanda çalışma yaşamında her türlü eşitliğin yeniden üretilmesinde en büyük etkenlerden biri. Üç yaş  altında çocuğu olan kadınlarla olmayan kadınların istihdam oranları arasında yüzde otuza yakın fark bunun somut göstergelerinden birisi.

İşgücüne katılım oranı erkeklerde yüzde 71.2 iken, kadınlarda % 35.8 olarak açıklandı. İstihdam için de durum farklı değil. Kadınların istihdam oranı (% 31.3) erkeklerin istihdam oranının (% 65.7) yarısının bile altında. Bu ne anlama geliyor? İşgücüne dahil olan, koşulları çalışmaya uygun olan yaklaşık 15 milyon kadından sadece 4 milyon 706 bini istihdama erişebiliyor. Ev işleri nedeniyle işgücüne bile dahil edilmeyen, çalışmaya uygun bulunmayan yaklaşık on milyon kadından söz edilmiyor bile. Ücretsiz işler ve bakım emeğinin yükü, kadınları yarı zamanlı, belirsiz süreli, çağrıya dayalı, kayıtdışı işlerde çalışmaya zorluyor.

En temel insan haklarından biri olan sendikal örgütlenme önündeki engeller, kadın işçilerin örgütlenmesini de zorlaştırıyor. Bu engelleri kaldırmak için de pek çok işyerinde mücadelemiz, hukuki girişimlerimiz sürüyor. Kadın işçileri düşük ücretli, mesaisi belli olmayan, “aileyiz” kandırmacasıyla her türlü esnek koşulda çalışmaya zorlayan anlayışı yok etmek başta gelen hedeflerimizden biri. Sendikasız oldukları için en ağır koşullarda, insan onuruna yakışmayan koşullarda çalışmaya razı edilen kadın işçilerin kaderini tersine çevirmek elimizde.

Tüm bu eşitsizlikler şiddetin hem sebebi hem en büyük sonuçlarından birisi olarak karşımıza çıkıyor. Ülkemizde, her yüz kadından 36’sı, herhangi bir sebeple şiddete uğruyor. Tüm dünyada her üç kadındın biri, hayatında en az bir kere şiddet türlerinden biriyle karşılaşıyor. Kadın cinayetleri hız kesmeden artıyor, sadece geçtiğimiz yıl, dört yüz kadın hayattan koparıldı. Yasalar uygulanmıyor, mağdurlar yerine failler korunuyor.

Çalışma yaşamında da durum çok farklı değil. İşyerlerinde kadınlar şiddetin pek çok türüyle başetmek zorunda. Bu durumu değiştirmek en başta yasaların uygulanmasıyla mümkün. Uluslararası Çalışma Örgütü’nün 190 Sayılı “Çalışma Yaşamında Şiddet ve Tacizin Önlenmesi Sözleşmesi” hem evde hem işyerinde şiddetle mücadelede güçlü bir araç niteliğinde. Sözleşmenin ülkemizde de imzalanması için çağrımızı tekrarlıyoruz. 

Yaşamın her alanında eşitliğin sağlanması, toplumun ve çalışma yaşamının şiddet ve tacizden arındırılması konusunda sendikaların elinde çok önemli araçlar bulunuyor. Eğitimle, farkındalık oluşturarak, eşitlikçi politikalar üreterek, tüzük ve toplusözleşmelerimizle bu gidişatı tersine çevirebiliriz. Sendikalar, başta kadın işçiler olmak üzere tüm çalışanlar için insana yakışır iş ve ücret koşullarının, eşitliğin, şiddet ve tacizden arındırılmış işyerlerinin, güvenceli ve güvenli çalışmanın teminatıdır. Petrol-İş Sendikası olarak bu sorumluluğun bilinciyle çalışmaya devam ediyoruz, daha fazla çalışanın çatımız altında bir araya gelmesi için örgütlenme çalışmalarımız hız kesmeden devam ediyor.

8 Mart’ın hangi koşullarda doğduğunu unutmadan, geçmişte kadınların hem toplumsal yaşamda hem çalışma hayatında eşitlik için başlattıkları mücadelenin günümüze taşınan izleri olduğunu hatırlayarak kutlamak çok önemli. Eşitlik, sadece ücret eşitliği veya sosyal hak eşitliği anlamına gelmiyor. Toplumun her alanında, şiddet ve tacizden arındırılmış, insana yakışır hayat ve çalışma koşullarının sağlandığı, ayrımcılığın olmadığı, kimsenin cinsiyetinden dolayı aşağılanıp dışlanmadığı bir dünya için, ‘kadınlar sendikalara’ diyoruz.

Yaşasın 8 Mart, yaşasın eşitlik mücadelemiz.
Hayatın her alanında eşitlik için, kadınlar sendikalara!

Petrol-İş Sendikası
Merkez Yönetim Kurulu adına
Süleyman Akyüz
Genel Başkan