Petkim’de “liyakat” sorunu | Volkan Akı-Akşam

Türkiye’de önce bazı makamlar için gündeme gelen “liyakat” sorunu, şimdi şirketler için de tartışılıyor. Yani görevi ya da işi yerine getirme yeteneğine sahip olana vermek.
 

Petkim’in özelleştirmesinde ortaya çıkan tablo da aslında tam olarak bu konuyla ilgili. Bazen özelleştirmelerle ilgili konularda, bu noktayı kaybediyoruz. Özelleştirme karşıtlığı ile destekleyenlerin ortasında sıkışıp kalıyoruz.
 

Yani konu şu: Eğer bir şirketi birilerine satıyorsak, sadece bunu tutup sadece parası olana satmak akıllı bir iş değil. Üstelik satılan, Türkiye’nin çok önemli bir tesisiyse konu daha da önemli bir hal alıyor.

Irkçı değil titiz olunmalı

Alanın milliyeti, dini, dili hiç önemli değil. Tutup, ayrımcı bir yaklaşımla sen alamazsın sen alabilirsin demek değil. Ama her kapıdan geçen ve parasal yeterliliğini ispatlamış kişilere satmak da çok doğru değil. Eğer size gelen başvurularda, Petkim’i iyi şekilde yönetebilir mi? Bu sektörde tecrübesi var mı? Diyerek, bir değerlendirme yapmıyorsanız hata yapıyorsunuz demektir. MİT incelemesi ya da stratejik konular farklı bir açı Öncelikli olan yeterliliğin tespit edilmesi. Ya da bu güveni ortaya koyacak bir planın olması. Bir şirketi yönetmek için o işi çok iyi bilmesiniz de gerekmez. Fakat bilenlerle çalışıp bir strateji hazırlayabilir ve kendinizi bu konuda ispatlayabilirsiniz.
 

Petkim söz konusu olunca
 

Bir de konu Petkim gibi, Türkiye’nin önemli bir şirketi olursa buna daha fazla dikkat etmek gerekiyor. Türkiye’yi enerji koridoru yapma düşüncesiyle pek çok proje geliştiriyoruz. Bu strateji içinde, bir petro kimya şirketi de çok önemli bir noktada yer alıyor.
 

Şirketin kimde olduğu artık çok stratejik değil. Böyle düşüncelerin hakim olduğu dönemler de geride kaldı. Fakat, o şirketin verimli bir şekilde devamlılığı önemli. Stratejik olan Türkiye’nin bölgesel enerji oyunu içinde varlığını her noktada sürdürebilmesi ve bu şirketin verimli bir şekilde, pazarda hizmet verebiliyor olması.

İletişimini de yapamadılar

Birkaç satır da alan konsorsiyuma; iletişim tarafından baktığınızda konunun boyutlarının bu kadar büyümesinde, “gizemli” kimlik oluşturmanın da çok büyük rolü var. Eğer işin başından açık ve şeffaf bir politika izlense, belki bugünkü noktaya da gelmeyecekti. Gelen tepkiler üzerine manevra yapmaya kalkmak da en kötüsü. Bu kadar alma kararlılığıyla bir ihaleye giren şirketin “iletişim” ve kendini tanıtmak için de çok daha hazırlıklı olması gerekirdi. Kartvizit bile vermek istemeyen bir şirket hakkında, “spekülasyon”un oluşmaması ise neredeyse imkansız. Yani iş sadece satın almak değil, her yönüyle işi yönetmek.