Küresel Sanayi İşçileri Sendikası (IndustriALL) Avrupa Genel Sekreteri Luc Triangle: Şunu çok açık söyleyebilirim; Avrupa’da sendikal örgütlenme konusunda Türkiye kadar sert ve kötü başka ülke yok.

Uluslararası Sendikalar Konfederasyonu (ITUC) yayın organı Equal Times Türkiye’de yaşanan iş cinayetlerini işleyen bir makale yayımladı.

Yiğit Bulut, 19 Temmuz Perşembe günü Star Gazetesi'nde köşe yazısının bir bölümünü Eti Maden özelleştirmesine ayırdı.

Hükümet, Türkiye’nin  en büyük sanayi kuruluşu, Orta Avrupa ve Orta Doğu’nun en büyük, Avrupa’nın 7.büyük  rafineri şirketi Tüpraş’ı neden “elden çıkarmak” çabasındadır?

Bu sorunun ne ekonomik ne de toplumsal bir açıklaması bulunmamaktadır.

27.6 milyon ton/yıl ham petrol işleme kapasitesine sahip olan Tüpraş 2003 yılında;

* 19.3 katrilyon ciro,

Tüpraş’ın taliplilerinden Polonya şirketi PKN Orlen’in CEO’su Igor Chalupeck, 12.08.2005 tarihinde düzenlediği basın toplantısında;

“Tüpraş bir hazine, Türkiye Cumhuriyeti Devletinden bizim elimize geçerse değerini bileceğiz” sözleriyle Tüpraş’ın önemini ve değerini belirtmiştir. Ancak, bu “alışverişten” asıl niyetlerinin de hızla büyüyen Türkiye petrol ürünleri pazarını ele geçirmek olduğunu da eklemeyi ihmal etmemiştir.

AKP hükümeti, uluslararası pazarlarda son derece güvenilir,  Türkiye’nin kredi itibarından da önde gelen dev kuruluş TÜPRAŞ’ı  “satmakta” neden ısrar etmektedir?

Oysa Türkiye Avrupa’nın en hızlı büyüyen petrol piyasalarından birisidir.

Ülke yönetimine ilişkin belirlenmiş herhangi bir politikası olmayan AKP Hükümeti, her alanda olduğu gibi ekonomi de son derece pragmatik davranmaya devam ederek güvenilirliğini yitirmektedir.

Üretim yaparak kaynak yaratma yerine, kısa yoldan yılların birikimi ve emeğiyle oluşturulmuş mevcut sanayi kuruluşlarını “satarak” borçlarını döndürmeyi tercih etmektedir.

Petrol-İş Sendikası Genel Başkanı Mustafa Öztaşkın, jeopolitik açıdan stratejik bir enerji koridoru konumundaki Türkiye’nin TPAO ile BOTAŞ’ı satmaması gerektiğini söyledi.