Önümde bir uzman çalışması var. Özelleştirilmesi söz konusu olan üç önemli kuruluş olan Ereğli Demir Çelik Fabrikaları (Erdemir), Petkim ve Seydişehir Alüminyum hakkında. Bu halen kârlı durumda olan kuruluşların, gereken yatırım yapıldığı takdirde, ülke ekonomisine ne büyük katkıda bulunabilecekleri ve kazançlarını ne kadar artırabilecekleri değerlendirilmiş.

Bursa'nın Mustafakemalpaşa ilçesine bağlı Alpagut köyü yakınlarındaki Bükköy Madencilik İşletmesi'nde, metan gazı patlaması sonucu meydana gelen göçükte, 19 madencinin ölümü acılarımıza yeni acılar eklemiş, ülkemizde ve örgütümüzde büyük bir üzüntü yaratmıştır.

'TÜPRAŞ vatandır'' sözcüğü son iki senedir TÜPRAŞ tesislerinin özelleştirilmesine karşı duran petrol-kimya işçilerinin ve onlara destek veren yüz binlerce yurtseverin dilinden düşmüyor. Bu sözcüğün sadece ''hamasi'' bir slogandan ibaret olmadığını, TÜPRAŞ'ın gerçekten de ulusal ekonominin can damarını oluşturduğunu bu yazıda örneklerle yinelemek ihtiyacı duyuyorum.

Etiyopyalı Elvan, ay yıldızlı formanın başarısı için koşunca, pek çok kişi "Türk değilse, bu nasıl milli?" diye ayağa kalkıyor. Erdemir yabancıya satılıyor, tık yok. Eurovision'a İngilizce şarkı ile katılmamıza, "Türkçe'nin suyu mu çıktı?" diye itiraz ediliyor.

Akfen'in patronu Hamdi Akın, Milliyet'ten Serpil Yılmaz'a şu açıklamayı yapmış: - Erdemir'in yabancıya satılmasına karşıyım. Koç ile Hyundai (Kibar Holding) Erdemir'i alabilmeli.

Tepe - Akfen - VİA (Viyana Havaalanı'nın İşletmecisi) bir araya gelip TAV'ı kurduklarında, Turgut Özal'ın dünya ekonomi literatürüne soktuğu Yap - İşlet - Devret (YİD) modeli de ilk uygulamayla, 'hayatiyet' buldu.

Başlığa sığmayan cümleleri aşağıda tekrarlamak zorunluluğu ortaya çıkıyor: Tüpraş'ta blok satış rezaleti. Nasıl mı? Petrol-İş Sendikası yüzde 14.76'lık payın İMKB'de toptan satışının iptali için dava açıyor ve bu dava SPK'dan gelen cevap doğrultusunda daha ilginç bir noktaya taşınıyor, işte detayları.

Özelleştirmede geldiğimiz nokta hiç de içaçıcı değil. 1980'li yıllardan beri yapamadığımız özelleştirmeyi, bizden çok daha sonra başlayan Doğu Avrupa ülkeleri çoktan bitirdi.

Özelleştirmede bürokratik ve hukuksal nedenlerden dolayı arpa boyu yol alamadık. Bunun için stratejik öneme sahip çok değerli KİT'lerimizin değeri de günden güne eriyor.